Afgelopen week verscheen de laatste editie van HALLO Venray. Esther had het geluk en de grote eer om in die allerlaatste editie geplukt te worden...
Zodra je de woning van Esther binnenstapt, komen frisse aroma’s vanuit het trappengat je neus binnengewaaid. Het heeft alles te maken met haar eigen zeepmakerij, gehuisvest in één van de slaapkamers op de eerste etage. Na meer dan een kwart eeuw werkzaam te zijn geweest bij gemeente Beesel als beleidsmedewerker milieu, maakte de geboren Leunse een ommezwaai van jewelste. "Toen ik klaar was met het atheneum op het Boschveldcollege, ben ik sociale geografie gaan studeren in Nijmegen, met een specialisatie in milieugeografie. Na mijn studie ben ik teruggekeerd in Venray. Met name voor de liefde, want ik had Peter ontmoet. Samen kregen we twee kinderen, en inmiddels hebben we ook twee kleinkinderen. Wel ben ik altijd iets met mijn studie blijven doen. Tot afgelopen jaar, althans."
Natuurvriend
Hoe goed ze het in Beesel ook naar haar zin had, voor de natuurvriend in hart en nieren werd het tijd voor iets anders. "Gemeente Beesel is voor mij een geweldige werkgever geweest. Tot mei van het afgelopen jaar ben ik er in dienst geweest. Werken voor een andere gemeente was voor mij dan ook geen optie, want het zou nooit zo goed worden als in Beesel. Maar wat wilde ik dan wel? Ik was op dat moment 57, dus het moest iets zijn dat ik de komende tien jaar nog wilde doen. Ik heb altijd de stille wens gehad om op eigen benen te staan, dus dit was het uitgelezen moment. Dat leidde tot zeepmakerij EssySentials. Het maken van zeep was altijd al een hobby van me. Nu het roer van mezelf om moest, was dat het uitgelezen moment om het erop te wagen", vertelt Esther enthousiast. De niet alledaagse stap leverde haar uitdaging én vrijheid op. "Ik heb vrijwel alles zelf gedaan. Dat wilde ik ook graag. Zo bouwde ik zelf de website bijvoorbeeld. Dat kost meer tijd, maar dan is het wel volledig mijn eigen product." De zeepjes kenmerken en onderscheiden zich door de ergonomische vorm en duurzame eigenschappen. Ze zijn 100 procent plastic- en dierproefvrij, volledig vegan, vervaardigt uit plantaardige oliën en er zitten alleen natuurlijke geur- en kleurstoffen in. Niet vreemd voor iemand die duurzaamheid bijzonder hoog in het vaandel heeft. Dat blijkt ook wel uit één van de nevenactiviteiten die Esther erop nahoudt. Als gids van IVN Venray-Geijsteren neemt ze meermaals per jaar groepen mee de natuur in, om ze wegwijs te maken in al het moois dat deze omgeving te bieden heeft.
Zorgen
"Dat is prachtig vrijwilligerswerk, middenin de natuur. Dat vind ik zo mooi om te doen. Ik ben ook al een paar keer mentor geweest bij de opleiding voor nieuwe natuurgidsen", vertelt Esther. Ook in het knutselwerk, dat ze hobbymatig maakt en de karakteristieke woonkamer siert, komt de natuur veelvuldig terug. Het mag duidelijk zijn waar het hart van Esther ligt. Haar kennis van duurzaamheid en natuur is echter niet alleen maar een zegen, zo geeft ze aan. Het maakt ook dat ze zich behoorlijk zorgen maakt om de staat van de wereld waarin haar kleinkinderen op moeten groeien. "Ik heb in Beesel altijd gewerkt op het gebied waarin ik afgestudeerd ben. Bewust, want ik wilde met het onderwerp milieu, natuur en duurzaamheid bezig zijn. We zijn in de loop der jaren allemaal veel te ver van de natuur komen te staan. Nu zie je langzaam maar zeker een omslag, maar dat heeft veel te lang geduurd", uit Esther haar zorgen. Zelf besloten zij en Peter om niet meer het vliegtuig in te stappen. "Tot voor een aantal jaren terug vlogen we zo nu en dan voor verre reizen. Dat geeft wel aan dat we zelf ook verre van perfect zijn. We beseften op een bepaald moment dat we daarmee voor onnodig veel uitstoot zorgden. Tegenwoordig pakken we de trein en blijven in Europa tijdens vakanties. We hebben zelf ook geen auto meer. Als we er eentje nodig hebben, dan lenen we die van onze zoon. Auto's staan het overgrote deel van de tijd werkeloos stil, terwijl het bezitten van een auto veel openbare ruimte inneemt en zomaar een paar honderd euro per maand kost. Dat is toch zonde? Dan kun je beter een auto delen."
Kleine druppel
Eén van de reizen voerde Peter en Esther in de jaren 90 naar Noorwegen. Daar deden ze inspiratie op voor het huis waarin ze nu wonen. "Daar zie je veel huizen van hout. Dat vonden we geweldig. Het is een duurzaam product, met ontzettend veel voordelen. Neem alleen al de heerlijk frisse geur. Daarnaast is het ook een materiaal dat goed isoleert tegen kou en geluid. Het was best een strijd om dit bouwplan op deze plek uit te laten voeren, maar we zijn er nog altijd ontzettend blij mee", vertelt ze. Het huis wordt inmiddels grotendeels verwarmd middels infrarood verwarming. "Op het dak liggen zonnepanelen en we houden alle ontwikkelingen op het gebied van duurzaamheid nauwlettend in de gaten. We bekijken hoe we van het gas af kunnen en wat voor maatregelen we nog meer kunnen treffen." Esther doet het vanuit haar bevlogenheid en passie, maar ook omdat ze met lede ogen toeziet hoe de biodiversiteit in rap tempo afneemt. "Wat wij doen is natuurlijk een hele kleine druppel op een gloeiende plaat, maar het begint met bewustwording en verandering. Wat dat betreft zou het Rijk veel meer het voortouw moeten nemen. Verandering gaat te langzaam, en de biodiversiteitscrisis baart me écht hele grote zorgen. Jongeren die nu opgroeien denken dat wat ze nu zien de standaard is. Dat dit het is, qua natuur. Maar dat is natuurlijk niet zo. Dit is wat wij ervan gemaakt hebben. De biodiversiteit verarmt zienderogen en is niet meer te vergelijken met toen ik jong was. Als we dat geen halt toeroepen, is het leed uiteindelijk niet te overzien", uit ze haar zorgen. Door zelf concessies te doen, dragen Esther en Peter in ieder geval hun steentje bij. Ook met het maken van duurzame zeep, waarbij de kern van haar boodschap op de verpakking staat: 'Duurzamer leven houdt niet in dat je moet inleveren op luxe, maar dat je dingen op een andere manier doet, met aandacht voor mens, natuur en milieu.' In de hoop dat het nog niet te laat is en ook volgende generaties mogen opgroeien in de wereld zoals Esther die heeft leren kennen.
Tekst en beeld: Jelle van Hees
